|
Sardor Rahimxon “Hayot” haqida kuyladi. Kuylagandaham butun vujudi bilan, to`lib-toshib kuyladi. Bu holat esa rejissor Rustam Murodov tomonidan tarix zarvaraqlariga muhrlandi. Negaki, kelajak uni ko`rishi, tinglashi va xulosa qilishi lozim. Quyida esa Sardorning hayot haqidagi o`ylari bilan o`rtoqlashamiz. Uning ichki dunyosi nimalarnidir so`zlamoqchi...
Tevarak-artof, o`z tashvishi bilan yugurayotgan odamlar, tong saharda kulbasidan chiqib, yarim oqshom qaytib kirayotgan damlarda YASHASH uchun kurashish, tirikchilik payida juda ko`p narsalarni chetga surib qo`ygandek.
Ko`z oldingdan xuddi kino lavhasiday o`tayotgan hayot esa o`zining o`tib ketayotganini ularga tushuntira olmay halak...
Hech bir jon yo`qki, Ey inson to`xta! Ro`parangda turgan ko`zguga boq. Kecha qanday eding-u bugun qay ahvoldasan, demaydi...
Chumolidek o`z ini atrofida o`rmalayotgan bu bandalar yuksaklikda ularni kuzatayotgan KUZATUVCHI borligini unutgandek...
Yana yuqoridagi fikrlar xayolingni band eta boshlaydi...
Soat millari kabi yugurib ketayotgan hayot lahzalarini to`xtatib qolishning iloji bormikan?!
Kimga ko`p, kimga kam in`om etilgan soniyalar ertaga nimalar haqida so`zlaydi...
KECHAga aylanayotgan BUGUNdan ERTAGA umid qilsa bo`ladimi?! Bilmadim... | 
